کد مطلب:78215 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123

حکمت 424











و قال علیه السلام: «ان اولیاء الله هم الذین نظروا الی باطن الدنیا، اذا نظر الناس الی

[صفحه 1331]

ظاهرها و اشتغلوا باجلها، اذا اشتغل الناس بعاجلها، فاماتوا منها ما خشوا ان یمیتهم و تركوا منها ما علموا انه سیتركهم و راوا استكثار غیرهم منها استقلالا و دركهم لها فوتا. اعداء ما سالم الناس و سلم ما عادی الناس. بهم علم الكتاب و به علموا و بهم قام الكتاب و به قاموا، لایرون مرجوا فوق ما یرجون و لا مخوفا فوق ما یخافون.» یعنی و گفت علیه السلام كه به تحقیق دوستان خدا كسانی باشند كه نگاه كنند به سوی باطن دنیا در وقتی كه نگاه می كنند مردمان به سوی ظاهر دنیا و مشغول باشند به روز آخر دنیا كه آخرت باشد، در وقتی كه مشغول باشند مردمان به امروز دنیا، پس بمیرانند از دنیا آنچه را كه می ترسند كه بمیراند ایشان را از خواهشهای نفس اماره و واگذارند از دنیا آنچه را كه می دانند كه زود وامی گذارد ایشان را از متاع دنیا و می بینند بسیار گردیدن غیر خود را از متاع دنیا اندك گردیدن و دریافتن مر دنیا را نیافتن. باشند دشمنان چیزی كه خوش باشند مردمان به آن و خوش باشند با چیزی كه دشمن باشند مردمان به آن، به سبب ایشان دانسته شود كتاب خدا و به سبب كتاب خدا دانسته شوند ایشان و به ایشان برپا باشد تفسیر كتاب خدا و به كتاب خدا برپا باشد عبادات ایشان، نبینند امید داشته ای را بالاتر از آنچه ایشان امید دارند كه خدا باشد و نه ترسیده شده ای را بالاتر از آنچه ایشان می ترسند كه خدا باشد.


صفحه 1331.